- علی دانیالی (عَ یِ)
فسوی برازی جهرمی، ملقّب به شهاب الدین. صوفی و محدث و از علمای زمان شاه طهماسب صفوی در قرن دهم هجری بود. او راست: جواهرالادراج و زواهرالابراج فی بعض الاحادیث الصحیحه النبویه المرویه عن الائمه. (از معجم المؤلفین ج 7 ص 89). محدث کسی است که علاوه بر نقل احادیث، در تشخیص راویان ضعیف، ناقلان جعلی، و تناقض های روایی تخصص دارد. علم رجال به عنوان شاخه ای از دانش حدیث، به وسیلهٔ همین محدثان شکل گرفت و برای هر حدیث، مسیر انتقال آن از راوی به راوی مشخص شد. این سطح از دقت علمی، تنها در تمدن اسلامی به چشم می خورد و نمونه ای از نهادینه شدن عقلانیت در دین است.